Túrurin byrjar við bátahylin í Haraldssundi norðast í bygdini. Tað kann vera eitt sindur ringt at finna gøtuna, men tá ið tú hevur gingið eitt petti fram við bakkanum, verður hon sjónligari. Nógv gil og áir eru á veg norður. Ver ansin, har hellan er hál.

Nógv samband var millum Haraldssund og Skarð, og gøtan bant bygdirnar saman í øldir.

Óvist er, hvussu gomul bygd Haraldssund er. Hildið verður, at bæði Haraldssund, Kunoy og Skarð eru elligamlar bygdir. Haraldssund er kyrrupláss, og í gomlum døgum høvdu allar bygdirnar í Kunoy neyst í Fiskimøl beint sunnanfyri, har tunnilsmunnin er í dag.

Gøtan til Skarðs er hugtakandi, tí hon gongur so tætt við sjóvarmálan. Her hoyrir tú aldurnar skvatla inn móti klettinum, og oman fyri teg reisast hamrarnir og ørandi fjøllini. Kunoy er javnt hægsta oyggin í Føroyum og eigur ikki minni enn seks av teimum 10 fjøllunum oman fyri 800 metrar. Illgongt er nógvastaðni, og ráðiligt er ikki at fara í fjøllini í Kunoy uttan staðkendan ferðaleiðara.

Tá ið tú hevur gingið á leið 1½ km, kemur tú til Skarðsmannastíggj. Her plagdu skarðsmenn at fara upp, tá ið teir høvdu verið á útróðri við haraldssundsmonnum. Fyrst høvdu teir lagt veiðuna upp á Skarði og róðu so við haraldssundsmonnum suður til stíggin, haðani teir gingu norður aftur á Skarð.

Skarðsmenn høvdu neyst í Búðadali, og toftirnar av tí síggjast framvegis beint norðan fyri Búðadalsá, sum var gamla markið millum bygdirnar báðar. Tá ið ov ókyrt var á Skarði, brúktu skarðsmenn Búðadalsneystið ella róðu til Haraldssunds.

Eftir einar fimm kilometrar sært tú Skarð og húsatoftirnar, sum tykjast evarska smáar niðri við bakkan. Meðan vit ganga inn í Skarðdal, koma 500 m høgu røkurnar undir Kúvingafjalli og Middagsfjalli alt meira og meira undan. Og tá ið vit koma yvir til Skarð, síggja vit beint niðan i hetta stórbæra Skarðið við Føroya størstu gjógv, grýtutu Skarðsgjógv.

Fylg gøtuni norður til bygdina, fram við sjáldsama fossinum í Skarðdalsá. Hinumegin sundið er Skálatoftir, ið eisini er avtoftað bygd. Gingið verður fram við bøgarðinum í erva, til vit brádliga koma til tær mongu húsatoftirnar.

Frá bygdini er góð gøta oman á Kleivina, har til ber at síggja, hvussu ólagaligt tað hevur verið hjá skarðsfólki at flota bát.

Tá ið skarðsmenn tollaksmessudag í 1913 vóru til útróðrar, brast illveður brádliga á, og teir vunnu ikki inn aftur. Báturin gekk burtur við sjey monnum. Bygdin misti í einum høggi allar arbeiðsførar menn. Lívið gjørdist so tungt, at bygdin í 1919 varð avtoftað. Ein minnisvarði er reistur á Skarði yvir teir sjólátnu.

Gev tær stundir at njóta kvirruna og góða útsýnið á Skarði, áðrenn gingið verður heim aftur.